நீண்ட நெடிய சாலை!
பாதை தெரிகிறது!
பயமும் தெரிகிறது!
தனி ஒருவனாக கடக்கப்போவதை நினைத்து!
யாருமில்லா இருபக்கங்களில்
யாரை நான் கூப்பிடுவேன்!
யாரை நான் கும்பிடுவேன்!
எங்கள் ஊர் அரசியல்வாதிகள்;
எண்கண் முன்னே என்னை பழித்து சிரிக்கின்றார்கள்;
யாருமே இல்லாத இடத்தில் போட்ட கும்பிடுக்காக
நான் அவர்களைப்பார்த்து எத்தனை முறை சிரித்திருப்பேன்..!
யாருமில்லா ஊராகத்தான் முதலில் தெரிகிறது!
பள்ளங்கள்தான் முதலில் கண்ணில்படுகின்றன,
ஒன்று மட்டும் உறுதியாகிறது.
போகும் பாதையில் பயங்கரம் இல்லையென்று;
தென்றல் காற்று என்னை தொட்டுச்சொல்கிறது,
நானும் செல்வேன் வெல்வேன் என்று..!
எதிர்கொள்ள யாருமில்லாவிட்டாலும்,
இதோ பயணம் தொடங்கிவிட்டேன்!
பாதையே மலர்களால் வேண்டாம்!
பாதையில் வரும் மரங்களாவது,
என் மீது மலர்களை உதிருமா..?
(ஜீவ்ஸ் அண்ணாச்சி தானாகவே முன்வந்து மெருகேற்றி தந்த படம் - இணைய நட்புறவு இணைந்த நேரமும் கூட!)
டிஸ்கி:-கடந்த வருடத்தில் இதே நாளின் நட்சத்திர வாரத்து பதிவு மீள் பதிவாய்...!
