இன்னிக்கு வியாழக்கிழமை :-)

காலையில் கடிகாரம் எழுப்பும்போதே, தோன்றும் ஒரு இனிய உற்சாகம்!
அடுத்தடுத்து வரும் நேரம் எல்லாம், காத்திருக்கும் காலங்கள் பராக்கு பாத்திருக்கும் நேரங்களாகி ஓடிக்கொண்டிருக்க., சரியாக 12 மணிக்கு அலுவலகத்தை விட்டு விலகி பறந்தோட துடிக்கும் மனது !

சென்று நிற்கும் இடம் மலையாளத்தான் ஹோட்டலில் ”சாருக்கு ஒரு வெஜ் பாரிக்”

பருப்பு என்ற பெயரில் ஒரு வஸ்துவாக கரண்டி கைகளிலிருந்து,வந்து விழுவதை சாதத்துடன் பிசைந்து நுகருகையில், வரும் வாசம் - வீட்ல ஒரு வேளை நல்லா சமைக்கலன்னா என்ன ஆட்டம் போட்டாடா டேய்....! - என்றுதான் நினைக்கத் தோணும்!.

நிதானித்து வயிற்றினை நிரப்பிக்கொண்டு கடைசியாக, சீரகம்,மற்றும் இன்ன பிற வகையறாக்களினை கொண்டு சூடான தண்ணீரோடு வரும் ஜவ்வரிசி பாயசம் தப்பு! தப்பு! ஜவ்வரிசி தண்ணியையும் வயிற்றுக்கு அனுப்பி, இம்மியளவு கேப்பின்றி நிரப்பி விட்டு நேராக படுக்கையறைக்கு வந்து அப்படியே கட்டையை சாய்க்கையில்.....

உறவுகளின் பிரிவு;

தூரமாகிப்போன நட்புகளின் பிரிவு;

வெறுமையான வெளிநாட்டு வாழ்க்கை;

தனிமை தந்த அக்கம் பக்கத்தினர்;

போன்ற எந்த கவலையுமில்லாமல், ஒரே உற்சாகம் தரும் நினைப்பாய் இனிப்பாய் வருவது....

நாளைக்கு லீவுடோய்ய்ய்ய்ய்ய்ய்ய்ய்ய்ய்ய்ய்ய்ய்ய்ய்ய்!






இப்படியே போய்க்கொண்டிருக்கிறது வாழ்க்கை எந்த திசையையும் குறி வைக்காமல்...!